Ang Palayok

Ang palayok na 'sang siglong 　yumakap sa iyong mga hiling 　sa init at kuló 　at lamig at dilim Ininda ang bawat pàso— 　inperno ng araw at gabi 　bawat nais mo lamang 　ay maisilbi. Hindi mo naibigan 　ang sabaw na kanyang alay 　na ang naghalo naman 　ay ang iyong mga kamay. Bawat salita at sampal at sipa 　na iyong isinumbat, 　ibinalot ng takot at luha 　ang kanyang lahat. Ang palayok na ikaw lamang 　ang tanging inibig, 　para sa iyo ay kinimkim 　ang pagluha at pagnginig. Liban sa kanya'y 　lahat ng saksi ay nag-isip 　na sumugat sa iyong balat 　sa kanilang mga panaginip. Ang liwanag ay dumampi 　sa kanyang bunganga. 　Sa liwanag, siya ay 　natutong magsalita. Isang pitik sa sandaang taon 　upang magkaroon ng perlas... 　Matapos ang lahat, 　ito na ang wakas. Ang bagay na masyado nang 　matagal umiiyak, 　biyaya o sumpa ba 　kapag ito ay biglang tumahan. Isang siglong panaghoy 　ang nagsiil sa palayok 　upang bumalik sa lupa 　at maging gabok. Ang gabok ay magpapadala 　sa hangin at ilog 　at kailanma'y hindi na 　babalik pa sa iyo.